اثر تزریق درون بطن مغزی آدنوزین تری فسفات بر اخذ غذا در جوجه های نوزاد

چکیده مقدمه: هدف پایان نامه حاضر تعیین نقش آدنوزین تری فسفات مرکزی در تنظیم مصرف غذا در جوجه های نوزاد بود. امروزه آدنوزین تری-فسفات به عنوان یک میانجی عصبی و یک میانجی همراه با گلوتامات، گابا، استیل کولین و دوپامین در مغز شناخته شده-است. هم اکنون معلوم گشته است که آدنوزین تری فسفات همراه با برخی فرآورده های آنزیمی آن (آدنوزین دی فسفات و آدنوزین) از طریق گیرنده های کانال یونی p2x و گیرنده های مزدوج شونده با پروتئین جی p1 و p2y که در مغز به طور گسترده ای وجود دارند عمل می کنند. روش ها: در این مطالعه اثر تزریق درون بطن مغزی atp و ppads (آنتاگونیست غیر انتخابی گیرنده های p2) بر مصرف غذا در جوجه های نوزاد مورد تحقیق قرار گرفت. در مراحل اول و دوم، به ترتیب جوجه های سه ساعت گرسنه و با گرسنگی شبانه مقادیر مختلف atp را دریافت کردند. در مراحل سوم و چهارم اثر atp و ترکیب atp با ppads مورد مطالعه قرار گرفت. در مرحله پنجم، مقادیر مختلف atp دوباره به جوجه های سه ساعت گرسنه تزریق گردید. نتایج: در مراحل اول و پنجم و نه در مراحل دو تا چهار تزریق atp میزان مصرف غذا را افزایش داد. اخذ غذا همچنین متعاقب تزریق ppads کاهش یافت. اثر atp توسط پیش تزریق با ppads تخفیف پیدا کرد. بحث: در این مطالعه، اثر افزایشی atp بر مصرف غذا با مطالعات انجام گرفته در جوندگان کوچک همخوانی داشت. به هر حال تناقض مشاهده شده در خصوص اثر atp احتمالأ مربوط به سطح فعالیت اکتونوکلئوتیدازها در مغز می باشد. اثر کاهشی ppads تأییدکننده درگیری گیرنده های p2 بر اخذ غذا است. به نظر می رسد که در جوجه ها، علامت دهی پورینرژیک با واسطه گیرنده های p2 درگیر تنظیم مصرف غذا می باشد. کلمات کلیدی: آدنوزین تری فسفات، اخذ غذا، گیرنده های p2، جوجه های نوزاد.